Na jarenlange intensieve studie Iconografie in verschillende kloosters in binnen en buitenland, ben ik gekomen tot deze resultaten.
Hiervan is het einde nog niet in zicht omdat Iconografie een levenskunst is.
Een Icoon schrijven is een meditatieve bezigheid, het begint bij het lezen hiervan.
Het lezen van een Icoon is het je inleven in een Icoon, in de afgebeelde persoon ( heilige ), de uitdrukking, coloriet, lijnen, kleding kortom de algehele compositie.
Een Icoon maak je na van een bestaand oermodel volgens een eeuwenoude traditie,
het begint bij het uitzoeken van de plank en eindigt bij het zetten van het laatste detailpuntje om uitdrukking te geven.
Iconen zijn vervaardigd van natuurlijke materialen en men geeft hierdoor de schepping als het ware terug aan zijn Schepper.
Als een Icoon geschreven en gezegend is dan is hij niet meer van de maker maar van diegene die er naar kijkt. De Icoon gaat dan de wereld in.
Vandaar dat een Icoon niet gesigneerd wordt en de maker er uiteindelijk niet meer toe doet.
